Park, w swej obecnej formie powstał zapewne w drugiej połowie XlX wieku. W jego aranżacji wykorzystano dawną fosę i koryto rzeki Ślęzy, a także znajdujący się pomiędzy nimi staw.
Założenie parkowe otacza pałac z trzech stron: od wschodu, południa i zachodu. Od południa jego teren ogranicza koryto rzeki Ślęzy, która zasilała także oblewającą dwór fosę i stawy. Zbiorniki wodne oddzielają od siebie regularnie formowane groble, na których rosną stare bo ponad dwustuletnie lipy i dęby. Są one resztką naturalnego drzewostanu nadrzecznego, który stał się podstawą do założenia w XlX wieku parku o charakterze krajobrazowym. Poprowadzono wówczas po koronach grobli alejki spacerowe obsadzając je lipami. Zaraz za fosą, na południe od dworu, na szczycie sztucznie usypanego pagórka utworzono zieloną altanę, której kształt wyznaczały półkoliście ułożone kamienie i nasadzone krzewy (m.in. krzew derenia jadalnego, z którego z pewnością wyrabiano nalewkę zwaną „dereniówką”.
Drzewostan naturalny uzupełniano nasadzeniami, na które składały się prócz kasztanowców i wierzb płaczących także drzewa iglaste jak: jodła, świerk (nie przetrwały), żywotnik i miłorząb (rosną do dnia dzisiejszego).
Zniszczeniu uległ fragment parku położony na wschód od dworu, gdzie wybudowano wielorodzinny budynek mieszkalny i obsługującą go kotłownię. Sądząc po ukształtowaniu terenu można przypuszczać, że pierwotnie mógł znajdować się tu ogród użytkowy.
Obecnie w okalającym dwór parku rosną oprócz licznych starych dębów i lip, również stary wiąz (na zachód od dworu) oraz imponujące wielkością stare już zdziczałe ale pięknie wiosna kwitnące jabłoń i czereśnia. W głównej części parku na brzegu jednego ze stawów swoją intensywną woń rozsiewa bujnie kwitnący krzew jaśminu.
Park niestety został po roku 1945 podzielony geodezyjnie przy pomocy ekierki prostą linią rozgraniczającą działkę należącą do dworu z tymi należącymi już do innych właścicieli. Obecny właściciel dworu w Komorowicach doprowadził do możliwości odkupienia od firmy „Inwestrol sp. z o.o.” z Żórawiny ponad 5 ha wydzielonej na ten cel obecnej łąki i przyłączenia jej terenu na powrót do „dworu Komorowice”. Teren ten rozciąga się od strony południowo-wschodniej dworu wzdłuż malowniczo ciągnącej się linii brzegowej rzeki Ślęzy w górę jej biegu. A składa się on z kilku łąk i części wzgórza, na którym znajdują się oazy starodrzewu. Na największej z łąk rosną obecnie trzy stare dęby, które prawdopodobnie miały służyć za zalążek parku w stylu angielskim. W górze rzeki znajdują się resztki dawnej śluzy spiętrzającej wodę na rzece, zasilającej poprzez rów doprowadzający dworskie stawy.
W zachodniej części parku od jego północnej strony znajduje się obecnie sztuczne, porośnięte bujnymi samosiejkami wzgórze powstałe na miejscu zwiezionego tam w latach 90-tych gruzowiska, które należy usunąć i na nowo zrewitalizować. Daje to niebywałą możliwość wpłynięcia na kształt i funkcję tej części parku. Rosnący w tej części stary kasztanowiec może być inspiracja i osią dla nowych nasadzeń.
Przeprowadzona w 2010 roku inwentaryzacja drzewostanu w głównej części parku lokalizuje jego najcenniejsze egzemplarze. Park od strony drogi publicznej ogrodzony jest nieukończonym granitowym płotem, którym w latach 70-tych próbowano ogrodzić wszystkie tereny należące do ówczesnego PGR, zarówno w Komorowicach jak
i w sąsiadującej miejscowości o nazwie Wysoka – obecnie mieszkalnej części południowych części Wrocławia.
Inwentaryzację drzewostanu
przeprowadzono w roku 2017.
Version: 110723._1.0.
Copyright©Nortel Silesia_HR